(Γιατί ΜΟΝΟτονικό)

«Mάγειοι Λόγοι»

[(Oι "Εξηγήσεις", είναι του Γεωργίου Γεμιστού - Πλήθωνος.)]
[(Υπάρχουν και άλλες εκδόσεις των «Μαγείων Λόγων», που θα προστεθούν στο μέλλον.)]

[Α'] [Α']
Δίζεο συ ψυχής οχετόν, όθεν ή τίνι τάξει,
σώματι θητεύσας, επί τάξιν αφ' ης ερρύης,
αύθις αναστήσεις, ιερώ λόγω έργον ενώσας.
[Αναζήτησε συ τον δρόμο της ψυχής σου, 
δηλαδή απο πού ή απο ποία τάξη (έρχεται) ·  
όταν θα έχεις θητεύσει στο σώμα, 
θα ανέλθεις πάλι στην τάξη 
απο την οποία απέρρευσες
έχοντας ενώσει το έργο με τον ιερό λόγο.]
[Εξήγησις]
[Oι απο Ζωροάστρου μάγοι νομίζουσιν, ώσπερ και άλλοι συχνοί, την ψυχήν την ανθρωπίνην, αθάνατον ούσαν, άνωθεν τε κατιέναι, τω θνητώ τώδε σώματι θητεύσουσαν, ήτοι επί τινα χρόνον εργασομένην αυτώ, και ζωώσουσάν τε και κοσμήσουσαν εκ των δυνατών, και αύθις ενθένδε εκείσε αποχωρείν, πλειόνων δ' εκεί όντων τη ψυχή χώρων, και του μεν αμφιφαούς, του δ' αμφικνεφούς, των δε τινων μεταξύ τούτων, ετεροφαών τε δη και ετεροκνεφών ·  απο γε του αμφιφαούς ποτέ ες τόδε το σώμα κατερρυηκυίαν την ψυχήν, καλώς μεν θητεύσασαν, ες τον αυτόν χώρον αύθις ανατρέχειν ·  μη καλώς δε, ες τους τούτου χείρους ενθένδεν αποχωρείν, κατά λόγον των αυτή βεβιωμένων. Προς ουν ταύτα λέγει το λόγιον, ζήτει συ τον της ψυχής οχετόν, ήτοι την οδόν, ην σοι η ψυχή ερρύη ·  όθεν η τίνι τάξει, του βίου βηλαδή, τώδε τω σώματι θητεύσας, αύθις επί την αυτήν τάξιν, αφ' ης ερρύης, αναστήσεις, τον αυτόν δηλαδή οχετόν της ψυχής, ενώσας τω ιερώ λόγω και έργον. Ιερόν μεν ουν λόγον τον περί της θεοσεβείας φήσιν, έργον δε την τελετήν. Λέγει ουν το λόγιον, οτι προς τω περί της θεοσεβείας λόγω, και τη τελετή χρω, προς την της ψυχής ταύτην αναγωγήν.]
[Οι μάγοι απο τον Ζωροάστρη πιστεύουν, ως και πολλοί άλλοι, οτι η ανθρώπινη ψυχή ούσα αθάνατη, κατέρχεται απο επάνω για να θητεύσει σε αυτό εδώ το θνητό σώμα, δηλαδή να εργαστεί επί κάποιο χρόνο για αυτό, και να το ζωοποιήσει και να το τακτοποιήσει όσο είναι δυνατόν, και οτι εκ νέου απο εδώ χαμηλά αποχωρεί προς τα εκεί. Περισσότεροι μάλιστα χώροι υπάρχουν εκεί για την ψυχή, και ο μεν είναι ολόφωτος, ο δε ολοσκότεινος, μεταξύ τους δε υπάρχουν άλλοι φωτεινοί απο την μία πλευρά και άλλοι απο την άλλη πλευρά σκοτεινοί. Απο τον ολόφωτο κόσμο λοιπόν, αφου κάποτε κατήλθε η ψυχή σε αυτό το σώμα, εφ' όσον μεν εθήτευσε καλώς, ορμά προς τον ίδιο χώρο πάλι ·  εάν όμως δεν έχει καλώς θητεύσει, αποχωρεί προς τους τόπους τους κατώτερους απο αυτόν εδώ, αναλόγως του βίου της. Γι' αυτό λοιπόν, λέγει το λόγιον, ''ζήτει συ τον της ψυχής οχετόν'', ζήτησε την οδό δηλαδή, δια της οποίας η ψυχή έρρευσε προς εσένα ·  "όθεν ή τίνι τάξει", με άλλα λόγια, απ' όπου και απο όποια τάξη, δηλαδή, του βίου (έρχεται), όταν θα έχεις υπηρετήσει αυτό το σώμα, πάλι προς την ίδια τάξη, απο τον ίδιο δηλαδή δρόμο της ψυχής, θα ανεβείς, έχοντας ενώσει το έργο με τον ιερό λόγο. "Ιερός λόγος" εννοεί βεβαίως οτι είναι εκείνος της θεοσεβείας, "έργο" δε η τελετή. Λέει λοιπόν το λόγιον, οτι εκτός απο τον περί θρησκείας λόγον, χρησιμοποίησε και την τελετή με σκοπό την άνοδο αυτής της ψυχής.]
[(σιγά σιγά θα προστεθούν και οι υπόλοιπες "Εξηγήσεις" του Πλήθωνος σε κάθε παράγραφο.)]

[Β'] [Β']
Μηδέ κάτω νεύσης, κρημνός κατά γης υπόκειται, επταπόρου σύρων κατά βαθμίδος, ην ύπο δεινής ανάγκης θρόνος εστί.
[Μη κλίνεις προς τα κάτω, κρημνός χαίνει στην γη, ο οποίος παρασύρει στην επτάβαθμο κλίμακα, κάτω απο την οποία βρίσκεται ο θρόνος της φοβερής ανάγκης.]

[Γ'] [Γ']
Σον γαρ αγγείον, θήρες χθονός οικήσουσιν.
[Το δοχείο σου, λοιπόν, θα το κατοικήσουν ζώα της γης.]

[Δ'] [Δ']
Μη συ γ' αύξανε την ειμαρμένην.
[Μην αυξάνεις εσύ την ειμαρμένη.]

[Ε'] [Ε']
Ου γαρ από πατρικής αρχής ατελές τι τροχάζει.
[Απο την πατρική εξουσία τίποτε το ατελές δεν λαμβάνει τροχιά.]

[Ϛ'] [Ϛ']
Αλλ' ουκ εισδέχεται κείνης το θέλειν πατρικός νους,
μέχρις αν εξέλθη λήθης και ρήμα λαλήση, μνήμην
ενθεμένη πατρικού συνθήματος αγνού.
[Ο πατρικός νους όμως, δεν δέχεται την θέληση εκείνης, έως ότου εξέλθη από την κατάσταση της λησμοσύνης, και προφέρει λόγο, έχουσα ενθυμηθεί το αγνό λεκτικό σύνθημα του πατρός.]

[Ζ'] [Ζ']
Χρη σε σπεύδειν προς το φάος, και προς πατρός αυγάς, ένθεν επέμφθη σοι ψυχή πολύν εσσαμένη νουν.
[Πρέπει συ να σπεύδεις προς το φως και προς τις εκλάμψεις του πατρός, απ' όπου σου εστάλη η ψυχή έχουσα ενδυθεί πολλαπλό νου.]

[Η'] [Η']
Α α τούσδε χθων κατοδύρεται ες τέκνα μέχρις.
[Άϊ, άϊ γι' αυτούς εδώ η γη γοερά θρηνεί, μέχρι και τα τέκνα τους.]

[Θ'] [Θ']
Ψυχής εξωστήρες ανάπνοοι εύλοιτοί εισιν.
[Οι εξαγωγοί της ψυχής οι οποίοι την αφήνουν να αναπνεύσει είναι εύκολο να λυθούν.]

[Ι'] [Ι']
Λαιής εν λαγόσιν κοίτης, αρετής πέλε πηγή,
ένδον όλη μίμνουσα, το παρθένον ου προϊείσα.
[Στα πλευρά της αριστερής κλίνης, της αρετής, η πηγή αναβλύζει, μένουσα όλη εντός, μη εγκαταλείπουσα ότι παρθένον έχει.]

[ΙΑ'] [ΙΑ']
Ψυχή η μερόπων Θεόν άγξει πως ες εαυτήν,
ουδέν θνητόν έχουσα, όλη θεόθεν μεμέθυσται.
Αρμονίαν αυχεί γαρ, υφ' η πέλε σώμα βρότειον.
[Η ανθρώπινη ψυχή θα περιπτυχθεί κάπως τον Θεό · μη έχουσα δει τίποτε το θνητό, έχει ολόκληρη μεθύσει απο τον Θεό. Υπερηφανεύεται δηλαδή για την αρμονία υπό την οποία υπακούει το ανθρώπινο σώμα της.]

[ΙΒ'] [ΙΒ']
Όττι ψυχή πυρ δυνάμει πατρός ούσα φαεινόν, αθάνατός τε μένει, και ζωής δεσπότις εστί,
και ίσχει κόσμου πολλά πληρώματα κόλπων.
[Ότι η ψυχή ούσα πυρ φωτεινό χάρις στην δύναμη του Πατρός, μένει αθάνατη · είναι δε κυρίαρχος της ζωής, και κατακρατεί πολλά από τα πληρώματα (γεμίσματα) των κόλπων του κόσμου.]

[ΙΓ'] [ΙΓ']
Ζήτησον παράδεισον.
[Αναζήτησε τον παράδεισο.]

[ΙΔ'] [ΙΔ']
Μη πνεύμα μολύνης, μηδέ βαθύνης το επίπεδον.
[Μη μολύνεις το πνεύμα μη βαθύνεις το επίπεδο.]

[ΙΕ'] [ΙΕ' A']
Έστι και ειδώλω μερίς εις τόπον αμφιφάοντα.
[Υπάρχει και για το είδωλο χώρος σε τόπο ολοφώτεινο.]

[ΙϚ'] [IE' Β']
Μηδέ το της ύλης σκύβαλον κρημνώ καταλείψης.
[Μη εγκαταλείψεις το υπόλειμμα της ύλης στον κρημνό.]

[ΙΖ'] [IϚ']
Μη εξάξης, ίνα μη εξιούσα έχη τι.
[Μη την εξαγάγεις (την ψυχή), προκειμένου να μη κρατήσει κάτι όταν εξέλθει.]

[ΙΗ'] [ΙΖ']
Εκτείνας πύρινον νουν,
έργον επ' ευσεβίης, ρευστόν και σώμα σαώσεις.
[Εάν εκτείνεις πύρινο νου προς το έργο της ευσεβείας,
θα σώσεις και το ρευστό σώμα.]

[ΙΘ'] [ΙΗ']
Εκ δ' άρα κόλπων γαίης θρώσκουσ' ούποτ' αληθές σήμα βροτώ ανδρί χθόνιοι κύνες δεικνύντες.
[Από τα έγκατα, λοιπόν, της γης εξέρχονται χθόνιοι κύνες οι οποίοι ουδέποτε δεικνύουν σήμα αληθινό άνθρωπο.]

[Κ'] [ΙΘ']
Η φύσις πείθει είναι τους δαίμονας αγνούς,
και τα κακής ύλης βλαστήματα χρηστά και εσθλά.
[Η φύση πείθει οτι οι δαίμονες είναι αγνοί, και τα προϊόντα ύλης κακής είναι χρήσιμα και αγαθά.]

[ΚΑ'] [K']
Αι ποιναί μερόπων άγκτειραι.
[Αι Ποιναί είναι θηλειές που περισφίγγουν τους θνητούς.]

[ΚΒ'] [ΚΑ']
Ηγείσθω ψυχής βάθος άμβροτον · όμματα δ' άρδην παντ' εκπέτασον άνω.
[Ας ηγήται το άφθαρτο βάθος της ψυχής · όλους δε τους οφθαλμούς άπλωσε προς τα άνω.]

[ΚΓ'] [ΚΒ']
Ω τολμηροτάτης φύσεως άνθρωπε τέχνασμα.
[Ω άνθρωπε, τολμηροτάτης φύσεως δημιούργημα.]

[ΚΔ'] [ΚΓ']
Πολλάκις ην λέξης μοι, αθρήσεις πάντη λεκτόν · ούτε γαρ ουράνιος κυρτός τότε φαίνεται όγκος, αστέρες ου λάμπουσι, το μήνης φως κεκάλυπται, χθων ουχ έστηκε, βλέπεται δε τα πάντα κεραυνοί.
[Αν απευθυνθείς πολλές φορές σ' εμένα, θα αντικρύσεις προς πάσαν κατεύθυνση το λεχθέν · ούτε, δηλαδή, ο θολωτός όγκος του ουρανού φαίνεται τότε, ούτε οι αστέρες λάμπουν, και της σελήνης το φως έχει καλυφθεί, η γη δεν βρίσκεται στη θέση της, ως κεραυνοί δε τα πάντα φαίνονται.]

[ΚΕ'] [ΚΔ']
Μη φύσεως καλέσης αύτοπτον άγαλμα.
[Μη επικαλεσθείς εικόνα της φύσεως αμέσως ορατή.]

[ΚϚ'] [ΚΕ']
Παντόθεν απλάστω ψυχή, πυρός ηνία τείνον.
[Απο παντού κράτα τα πύρινα ηνία μιας απροσποιήτου (άπλαστης, μη πλαστής) ψυχής.]

[ΚΖ'] [KϚ']
Ηνίκα μεν βλέψης μορφής άτερ ευΐερον πυρ λαμπόμενον σκιρτηδόν όλου κατά βένθεα κόσμου, κλύθι πυρός την φωνήν.
[Όταν θα δεις πανίερο πυρ άνευ μορφής να λάμπει με τινάγματα σε όλου του κόσμου τα βάθη, άκου την φωνή του πυρός.]

[ΚΗ'] [ΚΖ']
Σύμβολα πατρικός νόος ένσπειρεν ταις ψυχαίς.
[Σύμβολα ενέσπειρε στις ψυχές ο πατρικός νους.]

[ΚΘ'] [ΚΗ' A']
Μάνθανε το νοητόν, επεί νόου έξω υπάρχει.
[Μάθαινε το νοητό, διότι έξω απο τον νου υπάρχει.]

[Λ'] [ΚΗ' Β']
Έστι δε δη τι νοητόν, ο χρη σε νοείν νόου άνθει.
[Υπάρχει βεβαίως κάτι το νοητό, το οποίο πρέπει να το συλλάβεις με το άνθος του νου σου.]

[ΛΑ'] [ΚΘ']
Εισίν πάντα πυρός ενός εκγεγαώτα.
[Όλα εξεπορεύθησαν απο ένα πυρ.]

[ΛΒ'] [Λ']
Πάντα γαρ εξετέλεσσε πατήρ, και νω παρέδωκε δευτέρω, ον πρώτον κληΐζεται έθνεα ανδρών.
[Όλα λοιπόν τα έφερε εις πέρας ο πατήρ, και τα παρέδωσε στον δεύτερο νου, τον οποίο πρώτο επικαλούνται τα έθνη των ανθρώπων.]

[ΛΓ'] [ΛΑ']
[(Το κείμενο της παραγράφου δεν σώζεται.)]


[ΛΔ'] [ΛΒ']
Νοούμεναι ίυγγες πατρόθεν νοέουσι και αυταί, βουλαίς αφθέγκτοισι κινούμεναι ώστε νοήσαι.
[Αι ίυγγες (συσοπυγίδες-σουσουράδες) νοούμενες απο τον πατέρα αποκτούν και αυτές νόηση, κινούμενες δι' αρρήτων βουλήσεων, προκειμένου να συλλογισθούν.]

[ΛΕ'] [ΛΓ']
Εαυτόν ο πατήρ ήρπασεν,
ουδ' εν εή δυνάμει νοερά κλείσας ίδιον πυρ.
[Ο πατήρ απέσπασε τον εαυτό του, χωρίς να περικλείσει στην νοερά του δύναμη το δικό του πυρ.]

[ΛϚ'] [ΛΔ']
Πατήρ ου φόβον ενθρώσκει, πειθώ δ' επιχεύει.
[Ο πατήρ δεν σκορπά φόβο, αλλά διαχέει πειθώ.]

[(Τέλος «Μαγείων Λόγων» αυτής της έκδοσης.)] 
 
Δια την μεταγραφήν
απόδοσιν
και σχολιασμόν,
Παλιγγίνης Ελευθέριος - HecarΧος HellΕυθερεύς  
✩☿Z =))=IΦI=((= S☿✩
✩∞ΙΑΟ∞✩
✩∞ΚΡΣ∞✩
✩☿Z =))=IΦI=((= S☿✩


(Υ.Γ.: παρακαλούνται οι αντιγραφείς 
να παραπέμπουν στην σελίδα 
που βρίσκουν κάθε κείμενο
διότι γίνονται ανανεώσεις)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε, ρωτήστε, προτείνετε: